z przymusu

См. также в других словарях:

• przymus — m IV, D. u, Ms. przymussie, blm 1. «presja, nacisk wywierane na kogoś, okoliczności zmuszające kogoś do działania wbrew swojej woli; zmuszanie się do czegoś» Przymus wewnętrzny. Zrobić coś bez przymusu. Odpowiadać komuś z przymusem. Wywierać na… …   Słownik języka polskiego

• sankcje — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. nmos, blp, D. sankcjecji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} ogólnie o karach, środkach przymusu stosowanych przez sąd lub przez jakiś organ administracyjny (np. pozbawienie wolności, grzywna) …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• galerniczy — Praca galernicza «praca ciężka, niewdzięczna, zwykle wykonywana w warunkach przymusu»: Wypuszczeni na wolność w rezultacie interwencji duńskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych, przez Kopenhagę wrócili do kraju. Do dziś jednak nie otrzymali… …   Słownik frazeologiczny

• wola — 1. Człowiek (ludzie) dobrej woli «o kimś, kto ma dobre zamiary, kto pragnie pomóc innym»: (...) los przytuliska jest w rękach ludzi dobrej woli, którzy mogą i chcą pomóc bezdomnym zwierzętom. SN 04/01/1999. 2. przestarz. Czuć, poczuć wolę bożą… …   Słownik frazeologiczny

• dobroć — ż V, DCMs. dobroćoci, blm 1. «skłonność do czynienia dobrze; kierowanie się w postępowaniu życzliwością dla otoczenia; łagodność, życzliwość» Wielka, niezwykła, anielska, wrodzona dobroć. Dobroć serca. Uosobienie dobroci. Okazywać komuś dobroć. □ …   Słownik języka polskiego

• dobrowolny — dobrowolnyni «wynikający z własnej woli, nie przymuszony, działający bez przymusu» Dobrowolne składki. Dobrowolna praca. Dobrowolni świadkowie …   Słownik języka polskiego

• dobry — dobrybrzy, lepszy 1. «życzliwy, skłonny do pomagania; łagodny, serdeczny, przyjazny» Dobre serce. Dobry uśmiech. Dobrzy ludzie. ∆ Bądź tak dobry «zwrot grzecznościowy poprzedzający prośbę o coś» ◊ Dać, powiedzieć komuś dobre słowo «przemówić do… …   Słownik języka polskiego

• egzekutor — m IV, DB. a, Ms. egzekutororze; lm M. egzekutororzy, DB. ów 1. «urzędnik stosujący środki przymusu w celu ściągnięcia należności skarbowych lub kar pieniężnych; komornik» 2. «wykonawca wyroku sądowego, zarządzeń władz» ‹łac.› …   Słownik języka polskiego

• egzekwować — ndk IV, egzekwowaćkwuję, egzekwowaćkwujesz, egzekwowaćkwuj, egzekwowaćował, egzekwowaćowany 1. «wymagać wykonania, spełnienia czegoś; wykonywać, realizować» Egzekwować zobowiązania od kogoś. Egzekwować rzut piłką. 2. praw. «stosować środki… …   Słownik języka polskiego

• gestapo — n ndm (rzad. N. gestapopem) «tajna policja polityczna w Niemczech, utworzona w 1933 r.; po dojściu Hitlera do władzy stanowiła główny organ przymusu państwa hitlerowskiego, realizowała politykę terroru i zagłady w krajach okupowanych, uznana w… …   Słownik języka polskiego

• liberalny — liberalnyni, liberalnyniejszy «zgodny z zasadami liberalizmu, tolerancyjny, nie stosujący przymusu, wolnościowy, nierygorystyczny» Liberalny władca. Liberalne przepisy. Partia liberalna. ‹łac.› …   Słownik języka polskiego